W wielu nowoczesnych realizacjach, szczególnie tam, gdzie istotne są koszty, czas montażu oraz lekka konstrukcja, poliwęglan komorowy pojawia się jako alternatywa dla szkła. Dotyczy to nie tylko ogrodów przydomowych, ale również konstrukcji usługowych: przeszklonych wiat hotelowych, zadaszeń restauracyjnych czy zewnętrznych stref SPA. Dzięki swojej przezroczystości i odporności mechanicznej materiał ten umożliwia tworzenie dużych połaci dachowych przy minimalnym obciążeniu konstrukcji. Jednak za tą lekkością idą też ograniczenia, które warto znać przed podjęciem decyzji.

Poliwęglan komorowy to tworzywo sztuczne w postaci płyt wielowarstwowych (najczęściej 2-, 3- lub 5-komorowych) o strukturze żeberkowej. Cechuje go:

• niska masa jednostkowa: od 1,5 do 2,5 kg/m² (zależnie od grubości i liczby komór),
• dobra izolacyjność termiczna: współczynnik przenikania ciepła U od 2,5 do 1,0 W/m²K,
• przepuszczalność światła: 35–80% (w zależności od grubości i koloru),
• wysoka udarność: kilkaset razy większa niż w przypadku szkła, odporność na grad i przypadkowe uderzenia,
• łatwość docinania i gięcia na zimno.

Materiał ten jest również dostępny w wersjach z filtrami UV oraz z dodatkiem powłok antykondensacyjnych, co zwiększa jego użyteczność w konstrukcjach z dużą ekspozycją na słońce i wilgoć.

Dzięki swojej lekkości poliwęglan nadaje się do konstrukcji z aluminium o cienkich profilach, a także do adaptacji już istniejących tarasów. W strefach komercyjnych umożliwia szybki montaż zadaszenia np. nad sezonową restauracją, tarasem hotelowym czy oranżerią wypoczynkową. Dach z poliwęglanu:

• nie wymaga masywnych podpór,
• nie powoduje przeciążeń na stropach,
• można go łatwo prefabrykować i szybko zmontować na miejscu.

W wersji dachowej najczęściej stosuje się płyty o grubości 10–16 mm, które zapewniają przyzwoitą izolację termiczną i odporność na obciążenie śniegiem. Dla konstrukcji całorocznych rekomendowane są płyty co najmniej 16 mm z filtrem UV i warstwą antyrefleksyjną.

Poprawny montaż dachu z poliwęglanu wymaga zastosowania:

• profili aluminiowych lub stalowych z uszczelkami, zapewniających dylatację i szczelność,
• taśm paro- i wiatroizolacyjnych na krawędziach komór,
• odpowiednich nachyleń dachu (min. 5–7°), aby uniknąć zalegania wody i śniegu.

Należy także przewidzieć dostęp do powierzchni dachowej w celu okresowego czyszczenia oraz ewentualnej wymiany płyt po kilkunastu latach użytkowania.

W przypadku zastosowań komercyjnych dostępne są także poliwęglany o podwyższonej odporności UV, z powłoką dwustronną lub nawet lakierowaną. Ich żywotność techniczna to 15–20 lat, co czyni je realną alternatywą tam, gdzie liczy się koszt i szybkość montażu, a nie pełna transparentność. Istnieją również warianty ogniotrwałe (klasa B-s1, d0), co może mieć znaczenie w lokalach gastronomicznych.

Dach ogrodu zimowego z poliwęglanu sprawdzi się przede wszystkim w obiektach:

• sezonowych lub częściowo całorocznych,
• o lekkiej konstrukcji wsporczej,
• gdzie celem jest szybka realizacja przy umiarkowanych kosztach,
• tam, gdzie przezroczystość nie musi być idealna (np. zadaszenie tarasu restauracyjnego, osłona SPA, hotelowe patio).

Nie jest to jednak rozwiązanie odpowiednie dla reprezentacyjnych ogrodów całorocznych, oranżerii premium czy ekskluzywnych salonów hotelowych, gdzie wymagane są parametry estetyczne i trwałości porównywalne do szkła zespolonego.