Drzwi przeciwpożarowe często są zamawiane na etapie projektu jako „odhaczony wymóg” – model z certyfikatem, zgodność z klasą EI30 lub EI60, formalnie wszystko się zgadza. W praktyce to właśnie te drzwi najczęściej blokują odbiór techniczny.

Problemem nie są same skrzydła, ale kompletacja zestawu i sposób montażu. Ościeżnica z innego systemu, samozamykacz dokupiony osobno, brak udokumentowanych uszczelek – każdy z tych elementów może unieważnić deklarowaną odporność ogniową.

Największe błędy wychodzą dopiero przy kontroli straży pożarnej: gdy nie ma ciągłości systemu, brakuje oznaczeń, dokumentacji lub drzwi zamontowano odwrotnie niż dopuszcza to certyfikat. A wtedy nawet najdroższy model z „atestem” jest traktowany jak zwykłe drzwi.

Drzwi przeciwpożarowe w hotelach muszą spełniać wymagania określone w warunkach technicznych i przepisach przeciwpożarowych. Najczęściej stosowane klasy to EI30 i EI60. Litera E oznacza szczelność ogniową (płomienie nie przechodzą przez drzwi), a I – izolacyjność (ograniczenie wzrostu temperatury po drugiej stronie).

Z odpornością ogniową często mylona jest dymoszczelność (klasa Sa/S200). To osobny parametr – dotyczy ograniczenia przenikania dymu, szczególnie ważny w ciągach komunikacyjnych i klatkach schodowych.

W hotelu drzwi przeciwpożarowe są wymagane:

• przy wyjściach ewakuacyjnych,
• na drogach komunikacyjnych (np. oddzielających klatkę od korytarza),
• w przejściach między strefami pożarowymi (np. garaż a część mieszkalna),
• czasami także jako wejściowe do pokoju (jeśli projekt zakłada taką klasę strefy).

Zwykłe drzwi pokojowe EI30 nie muszą być stosowane, jeśli przepisy nie narzucają ich w danym układzie funkcjonalnym – ale często są wymagane przez inwestorów lub operatorów sieci hotelowych.

Zgodnie z warunkami technicznymi oraz przepisami ochrony przeciwpożarowej, obowiązek stosowania drzwi przeciwpożarowych zależy od funkcji pomieszczenia, liczby kondygnacji oraz klasy odporności pożarowej całego obiektu.

Na korytarzach, w klatkach schodowych oraz między strefami pożarowymi drzwi EI30 lub EI60 są obowiązkowe.Dotyczy to m.in. przejść:

• między korytarzem a klatką schodową,
• między częścią hotelową a zapleczem technicznym lub kuchnią,
• z garażu do części użytkowej.

W przypadku drzwi do pokoi gościnnych – nie zawsze jest wymagane, by były przeciwpożarowe. Przepisy nie narzucają tego jednoznacznie, o ile:

• pokoje nie są częścią odrębnej strefy pożarowej,
• liczba kondygnacji i liczba osób nie przekracza określonych progów (np. obiekt poniżej 9 kondygnacji, bez podziemia technicznego).

W praktyce jednak nawet jeśli przepisy nie wymuszają drzwi EI30 do pokoi, wielu inwestorów je montuje – jako zabezpieczenie przed odpowiedzialnością, hałasem i wymaganiami sieci hotelowych.

Wbrew pozorom sama naklejka „EI30” na skrzydle drzwi nie wystarcza, aby inspektor uznał drzwi za zgodne z przepisami. Do odbioru technicznego potrzebna jest pełna dokumentacja, w której znajdują się karta techniczna z podaną klasą odporności ogniowej, certyfikat zgodności (lub krajowa deklaracja właściwości użytkowych) oraz instrukcja montażu. Kluczowe jest, by zestaw drzwiowy – czyli skrzydło, ościeżnica, zawiasy, samozamykacz i ewentualne uszczelki – był certyfikowany jako całość. Wymiana choćby jednego elementu na inny, nawet teoretycznie lepszy, ale spoza konfiguracji objętej badaniem ogniowym, może całkowicie unieważnić deklarowaną odporność.

Dodatkowo, wszystkie elementy muszą być trwale oznaczone, a dokumentacja powinna zawierać numer partii, datę i miejsce produkcji. Brak któregoś z tych elementów zwykle kończy się odmową odbioru – nawet jeśli same drzwi mają ważny certyfikat. Najczęstszy błąd to zakup skrzydła EI30 i domówienie osobno samozamykacza czy klamki bez sprawdzenia, czy cały zestaw jest przebadany i opisany w dokumentacji producenta.

Jednym z najczęstszych źródeł problemów przy odbiorach drzwi przeciwpożarowych są pozornie drobne braki w kompletacji, które unieważniają cały certyfikat. Inwestorzy, skupieni na samym skrzydle oznaczonym jako EI30, często nie zdają sobie sprawy, że każdy element zestawu – od samozamykacza po uszczelkę – musi być zgodny z konfiguracją przebadaną laboratoryjnie. Brak samozamykacza to klasyczny przykład błędu, który przy odbiorze skutkuje natychmiastowym odrzuceniem zestawu. Równie problematyczne bywają przypadki, gdy samozamykacz zostaje dobrany przypadkowo – bez uwzględnienia, czy znajduje się w dokumentacji technicznej producenta drzwi.

Do tego dochodzą kwestie takie jak brak uszczelki pęczniejącej lub zastosowanie jej w złym przekroju i niewłaściwym miejscu, co uniemożliwia zadziałanie ochrony ogniowej. Jeszcze częstszy błąd to zastosowanie niezgodnej ościeżnicy – np. drewnopochodnej zamiast wymaganej stalowej – co całkowicie wyklucza zestaw z kategorii „przeciwpożarowy”, nawet jeśli wizualnie wszystko wygląda poprawnie. Niestety, wiele firm handlowych nie informuje o tych wymaganiach, skupiając się na sprzedaży skrzydła z nalepką EI30 bez zadbania o to, co faktycznie decyduje o akceptacji przy odbiorze.

Drzwi przeciwpożarowe mogą mieć pełną dokumentację i zgodne wyposażenie, a mimo to nie przejdą odbioru – powodem są wtedy błędy wykonawcze, które całkowicie niweczą deklarowane właściwości ogniowe. Jeden z najczęstszych przypadków to źle zamontowane zawiasy. Jeśli skrzydło nie domyka się płynnie, a mechanizm samozamykania nie działa poprawnie, inspektor traktuje drzwi jako niespełniające wymagań. Podobnie krytyczne są zbyt duże szczeliny między skrzydłem a ościeżnicą – jeśli przekraczają 3 mm, drzwi nie spełniają wymagań szczelności ogniowej i test automatycznie uznaje się za niezaliczony.

Bardzo poważnym uchybieniem jest też samowolna ingerencja inwestora – np. montaż dodatkowego okucia, zmian klamki czy wymiana zamka bez weryfikacji zgodności z dokumentacją. W takich przypadkach cały certyfikat staje się nieważny, nawet jeśli ingerencja wydawała się kosmetyczna. Problemem bywa też przekonanie, że da się „uratować” drzwi po montażu drobną korektą – podczas gdy każde przewiercenie czy zeszlifowanie elementu stanowi naruszenie integralności zestawu. W efekcie drzwi, które miały być zgodne z przepisami, nie zostają dopuszczone do użytkowania i trzeba je wymieniać lub kompletnie przebudować.

W teorii drzwi przeciwpożarowe to wydatek do przewidzenia – wystarczy zamówić skrzydło w klasie EI30 lub EI60 i dopilnować montażu. W praktyce jednak koszty zaczynają rosnąć dopiero po podpisaniu umowy, gdy okazuje się, że w zestawie brakuje wymaganych elementów. Częsty scenariusz to zamówienie samego skrzydła, bez samozamykacza, uszczelki i certyfikowanej ościeżnicy. Uzupełnienie tych elementów na późniejszym etapie to dopłaty sięgające nawet 1500 zł za jedną sztukę – a i tak nie zawsze da się zachować ważność certyfikatu.

Do tego dochodzą opóźnienia. Jeśli inspektorzy cofną odbiór, a dostawca potrzebuje tygodnia na dosłanie odpowiedniego zestawu, hotel traci czas, a tym samym – przychody z wynajmu. Jeszcze drożej robi się, gdy drzwi zostały już zamontowane, ale nie spełniają wymagań – wówczas nie wystarczy dołożenie akcesoriów. Całe skrzydło trzeba wymieniać, często razem z ościeżnicą, co może podwoić pierwotny koszt. W efekcie pozorna oszczędność przy zakupie drzwi bez kompletacji kończy się kosztownymi poprawkami i stratą terminów, których nie da się już odzyskać.

Zanim złożysz zamówienie, warto upewnić się, że wybierasz drzwi nie tylko z odpowiednią klasą odporności, ale przede wszystkim z kompletną dokumentacją zestawu. Kluczowe pytanie brzmi: czy certyfikat obejmuje cały układ, a nie tylko skrzydło? Wielu producentów oferuje drzwi EI30, ale nie informuje, że dopuszczalny montaż dotyczy wyłącznie konkretnej kombinacji zawiasów, zamka i ościeżnicy. Brak tego potwierdzenia w dokumentacji może unieważnić całość.

Warto też zweryfikować, czy dostawca udostępnia atesty na montaż i konkretne okucia – nie na „jakiekolwiek samozamykacze”, lecz na modele ujęte w karcie technicznej. Na koniec – najczęstszy błąd – brak pełnej dokumentacji w dniu odbioru. Certyfikat skrzydła, instrukcja montażu, deklaracja właściwości użytkowych, rysunek montażowy – jeśli któregokolwiek z tych dokumentów brakuje, inspektorzy mogą odmówić zatwierdzenia inwestycji. Sprawdzenie tych elementów przed zakupem pozwala uniknąć opóźnień, nieporozumień i kosztownych korekt już na etapie użytkowania budynku.