Dobudowa urządzenia pionowego jest możliwa w budynkach, które mają wystarczającą przestrzeń na szyb po stronie zewnętrznej lub techniczną możliwość zamocowania konstrukcji do elewacji. Najczęściej dotyczy to bloków 3–5 pięter, kamienic przedwojennych oraz powojennych budynków bez windy. Inwestycja ma sens wtedy, gdy znacząco poprawia dostępność mieszkań, szczególnie dla seniorów i osób o ograniczonej mobilności.

Z punktu widzenia technicznego kluczowe są: układ klatek schodowych, stan ścian nośnych, możliwość wykonania fundamentu pod szyb, brak kolizji z oknami lub balkonami oraz odpowiednia szerokość dojścia do kabiny. Jeśli budynek spełnia te warunki, dobudowa windy jest zwykle tańsza i mniej inwazyjna niż przebudowa istniejącej klatki.

Istnieją trzy główne sposoby dobudowania windy do budynku, różniące się konstrukcją, poziomem ingerencji w istniejącą architekturę oraz trudnością realizacji. Zastosowanie konkretnego wariantu zależy od dostępnej przestrzeni, stanu ścian nośnych oraz możliwości wykonania szybu na zewnątrz lub wewnątrz obiektu.

W budynkach z ograniczonym miejscem wewnątrz najczęściej stosuje się rozwiązania zewnętrzne lub szyb modułowy montowany przy elewacji. W obiektach, które mają szeroką klatkę schodową, możliwe jest zastosowanie wariantu wewnętrznego, choć wymaga on większych przebudów stropów i komunikacji. Zewnętrzne konstrukcje są zazwyczaj prostsze montażowo, ale ich koszt rośnie, jeśli wybiera się wersję szklaną zamiast stalowej.

Koszt dobudowy urządzenia zależy od wybranego wariantu konstrukcji, stanu budynku oraz zakresu robót koniecznych do wykonania szybu i przygotowania miejsca montażu. Poniżej przedstawiono trzy najczęściej spotykane poziomy inwestycji — od podstawowych konstrukcji stalowych po rozbudowane systemy z szybami szklanymi i szerokim zakresem prac budowlanych. Zestawienie obejmuje osobno koszt urządzenia, prac budowlanych oraz łączny koszt inwestycji.

Dobudowa windy to proces wieloetapowy, który obejmuje analizę techniczną budynku, przygotowanie projektu, uzyskanie zgód administracyjnych, realizację prac budowlanych oraz końcowy odbiór urządzenia przez Urząd Dozoru Technicznego. Poniżej przedstawiono typowy przebieg prac wraz z orientacyjnym czasem ich wykonania oraz odpowiedzialnymi stronami.

Dobudowa windy wymaga spełnienia określonych wymogów prawnych i technicznych. W części przypadków wystarczy zgłoszenie robót budowlanych, ale przy większych ingerencjach – szczególnie gdy powstaje nowy szyb przy elewacji – konieczne jest pełne pozwolenie na budowę. Wymagania obejmują także kwestie przeciwpożarowe, dostępność dla osób o ograniczonej mobilności oraz zachowanie minimalnych odległości od granic działki i okien.

Przy dobudowie windy najwięcej kosztów generują roboty budowlane związane z wykonaniem szybu, fundamentem, przebudową dojść do kabiny oraz doprowadzeniem instalacji. Zakres zależy od stanu istniejącego budynku, typu konstrukcji szybu oraz wymaganych zmian komunikacyjnych. Poniższe zestawienie pokazuje najczęstsze elementy robót wraz z orientacyjnymi kosztami i krótkim komentarzem, co zwykle podnosi cenę.

W budynkach objętych ochroną konserwatorską dobudowa windy wymaga zachowania określonych standardów estetycznych oraz technicznych. Obejmuje to uzgodnienia z konserwatorem zabytków, konieczność stosowania materiałów o podwyższonej jakości (np. szkło hartowane, konstrukcje aluminiowe), a także ograniczenia dotyczące ingerencji w elewację i układ klatek schodowych. Proces formalny jest dłuższy niż w zwykłych budynkach, a koszty bywają wyższe nawet o kilkadziesiąt procent.